De erfenis die van mij had moeten zijn

« Seth! Start de motor niet! »

Mijn hand bevroor op de autodeurgreep. Garretts stem verbrak de ochtendstilte als brekend glas. Ik deed een stap achteruit en liep naar een buurman die over het gazon rende, met een paniekerige uitdrukking op zijn gezicht.

Even daarvoor had ik me mentaal voorbereid op de beproeving die me te wachten stond – ik had Martins testament en de definitieve beslissingen van mijn zoon gelezen. Het formele pak voelde zwaar aan, als een harnas voor een strijd die nooit gevoerd kon worden.

« Wat is er gebeurd, Garrett? » Ik stapte weg van de sedan, de sleutels trilden in mijn greep.

Hij bereikte mijn oprit, hijgend. « Gisteren, rond het middaguur, sloot een universele auto Helen bij de machine aan. Hij had gereedschap bij zich, en ze heeft een kwartier onder de motorkap zitten neuzen. Toen ik het vanuit het raam zag, sloeg ze de motorkap dicht en rende weg. »

In de plotseling koudere kast. Helena. Mijn schoondochter. De vrouw die vandaag veertig miljoen dollar erfde.

“Weet je zeker dat het Helen was?”

« Absoluut. Ze parkeerde de BMW aan het einde van de straat, niet op jouw oprit. Met opzet. » Garrett, scherpzinnig door zijn dertigjarige ervaring als politieagent, inspecteerde de auto. « Seth, rijd niet totdat deze auto is geïnspecteerd. »

Ik staarde naar mijn sedan, dezelfde auto waarin ik acht jaar had gereden. Mijn geest berekende de mogelijkheden: bedrading van de koplampen, koplampen, motorstoring. De dreiging hiervan zou een ongeluk op de snelweg in het centrum kunnen zijn. Een ongeluk veroorzaakt door Helen, een begunstigde van het fortuin van Martin, werd cyberbeveiligd.

« Dank je wel, Garrett. Je hebt misschien wel mijn leven gered. »

Hij knikte somber. « Wat is je volgende stap? »

Ik pakte mijn telefoon en de handelingen waren verrassend. De treurigheid die mijn geest al wekenlang had vertroebeld, speelde zich af in een koele ruimte. Ik belde Tom Riley, mijn monteur – twintig jaar ervaring en een intuïtie die alle andere rechercheurs te boven ging.

« Riley’s Garage. »

« Tom, dit is Seth Jordan. Ik heb je direct bij mij thuis nodig. Ik vermoed dat mijn auto is gesaboteerd. »

Een moment stilte. « Dit is serieus. Raak niets aan. Over vijftien minuten. »

Het bewijsmateriaal stapelt zich op