Twintig artsen konden hem niet redden.
De privékliniek kostte miljoenen, maar er heerste een benauwende stilte. Apparaten piepten rond Victor Blackwell, een miljardair die bekendstond om zijn macht en rijkdom. Zijn huid was nu bleek, zijn haar viel in plukken uit en zijn lichaam werd met de dag zwakker. Twintig van de beste artsen van het land stonden in de buurt te fluisteren en bestudeerden medische dossiers die geen duidelijke antwoorden boden.
Victors zoon liep heen en weer over de marmeren vloer. « Jullie zijn de beste specialisten die er te koop zijn, en jullie kunnen me niet eens vertellen wat er met hem aan de hand is? »
De hoofdarts zuchtte. « We hebben alle tests gedaan. Niets verklaart het. Hij wordt zwakker, en we weten niet waarom. »
Een onzichtbare vrouw in de kamer.
In de hoek duwde Angela Bowmont stilletjes een dweil. Haar uniform was versleten, haar naamplaatje was gekrast. Voor iedereen was ze gewoon de nachtdienstmedewerker. Maar jaren geleden had ze scheikunde gestudeerd aan de Johns Hopkins University, totdat familieproblemen haar dwongen ermee te stoppen.
Terwijl ze bezig was, vielen haar details op die de artsen over het hoofd hadden gezien: Victors vingernagels waren geel, zijn tandvlees zag er vreemd uit, zijn haar viel in slierten uit in plaats van plukken, en zijn stem klonk onduidelijk als hij probeerde te fluisteren. Haar hart maakte een sprongetje. Ze had er al eerder over gelezen, toen ze op een avond toxicologie-aantekeningen bestudeerde.
Het leek op thalliumvergiftiging.
Een risico dat ze moest nemen
. Ze voelde een beklemmend gevoel op haar borst. Wie zou geloven dat de schoonmaakster meer dan twintig artsen had bezocht? Toch kon ze haar mond niet houden. Ze stapte naar voren. « Pardon… ik denk dat het thallium zou kunnen zijn. Een zwaar metaal. De symptomen komen overeen: nagels, haaruitval, zwakte… »
De artsen draaiden zich om, sommigen fronsten, anderen grijnsden. De dienstdoende arts snauwde: « We hebben geen tijd voor personeelsgeruchten. Ga alstublieft weg. »
Angela’s wangen gloeiden, maar ze gaf niet op. « Kijk eens wat hij elke dag gebruikt. Thallium kan verstopt zitten in cosmetica of lotions. »
Op dat moment bracht een medewerker een zilveren koffer binnen met Victors spullen. Bovenop stond een luxe pot geïmporteerde handcrème – een vast cadeau van zijn zakenpartner Jefferson Burke. Angela’s blik werd erdoor getrokken.
Haar stem was vastberaden. « Probeer deze crème. Nu. »
