Mijn ouders lieten alles na aan mijn broer in hun testament en sloten mij uit, dus ik stopte met het betalen van hun rekeningen. Maar een paar weken later vertelde mijn moeder me dat ik een hypotheek moest betalen. Ik blokkeerde haar toegang. Mijn naam is Britney, en ik moet je iets vertellen dat mijn wereld drie weken geleden volledig instortte.
De afgelopen acht jaar ben ik financieel onafhankelijk geweest voor mijn gezin. Zonder uitzondering ben ik beschermd geweest tegen de dood, zonder uitzondering, en heb ik boodschappen, medicijnen, doktersbezoeken, nutsvoorzieningen en het onderhoud van het huis van mijn ouders kunnen betalen. Ik heb nooit geklaagd, want ik hou van ze. Toen ik erover nadacht, dacht ik: zo gaat dat in de goede dingen.
Ik werk als softwareontwikkelaar bij een productiebedrijf in het stadscentrum, en hoewel ik niet rijk ben, genereer ik veel van mijn eigen geld en dat van anderen. Mijn broer Jake is al jaren werkloos. Hij is 32 en woont nog steeds bij zijn ouders, waar hij de ene na de andere mislukte onderneming heeft meegemaakt. Hij heeft nooit langer dan een paar maanden een baan gehad.
Afgelopen dinsdag had ik een afspraak met meneer Henderson. Hij is al sinds mijn kindertijd onze familieadvocaat. Mijn moeder vroeg me om met haar mee te gaan om de papieren te bespreken, wat als een routineklus werd beschouwd. Ik had echter niet verwacht dat mijn moeder een testament had opgesteld waarin stond dat de huizen van mijn grootouders uitsluitend door Jake waren geërfd.
Beide huizen, ons enige familienest, gebouwd door mijn hardwerkende voorouders, die helemaal opnieuw begonnen. Ik zat in mijn stoel, staarde naar de documenten en las steeds dezelfde woorden. Alle bezittingen, inclusief de familiewoning aan Maple Street en het appartement aan Oak Avenue, worden nagelaten aan Jacob Mitchell Thompson.
Geen enkele vermelding van mijn naam in de boedelbeschrijving. « Er moet een vergissing zijn gemaakt, » zei ik met een nauwelijks hoorbare fluistering. « Meneer Henderson, beveiliging en beveiliging in verlegenheid gebracht. Ik vrees van niet, Britney. Uw moeder was erg specifiek over haar criteria. » Ik nam de telefoon op om mijn moeder te bellen, die telefonisch contact vermeed en aan de hengsels van haar tas zat te frunniken.
Mam, wil je dit echt? Uiteindelijk overkomt mij en hen iets wat nooit eerder is gebeurd. Schuldgevoel, maar ook koppigheid. Schat, Jake heeft een plek nodig om te wonen. Je hebt al je eigen appartement, je eigen leven. Over de behoefte aan veiligheid. Veiligheid? Ik stond zo snel op dat mijn stoel omviel.
« En hoe zit het met de upgrade die je toegang geeft tot beide huizen? » « Dat is anders, » zei mama, haar stem werd defensief. « Het is gewoon familiesteun. Deze huizen zijn niet afhankelijk van de familie, en ik ben geen familie. » De woorden kwamen scherper uit mijn mond dan ik had bedoeld. Meneer Henderson schraapte zijn keel.
Misschien zijn we wat rustiger geworden wat betreft die stroomvoorziening thuis, dames. Maar ik greep al naar mijn tas, mijn bewegingen trilden van woede en ongeloof. Nee, ik denk dat hij al is geïnstalleerd. Lopend naar de auto bonkte mijn hoofd. Acht jaar lang elektriciteit besparen. Acht jaar lang ervoor zorgen dat ze het nooit nodig hadden, wat is er aan de hand? Ik neem aan dat ze me terugbetalen.
Ervoor zorgen dat er niets geërfd werd en dat mijn werkloze broer alles zou krijgen. De rit naar huis was een waas. Ik bleef maar denken aan al die keren dat ik mijn eigen plannen had afgezegd om hen naar de dokter te brengen, aan al die vakanties die ik had gemist omdat ik in plaats daarvan hun rekeningen betaalde.
Ik herinnerde me dat Jake $ 5.000 van hen leende voor zijn revolutionaire foodtruckidee, dat binnen zes maanden mislukte. Het geld kwam rechtstreeks van mijn maandelijkse zakgeld. Nadat ik een huis, een winkel en iets wat hij nooit had verwacht, had gekocht, berekende ik precies hoeveel geld hij de afgelopen acht jaar aan zijn ouders had uitgegeven.
Huur voor hun hoofdverblijf, nutsvoorzieningen voor beide panden, boodschappen, medicijnen, auto-onderhoud, onroerendgoedbelasting, verzekeringen, alles. Het bedrag was duizelingwekkend, meer dan $ 200.000. $ 200.000, en ik ben nog niet eens klaar om mijn testament op te stellen. Die avond, de lockdown die alles stillegt. De volgende ochtend kun je de lockdown aanvragen, die al jaren niet meer van kracht is. Ik zette koffie voor mezelf, ging aan de keukentafel zitten en begon dingen af te zeggen.
