Microplastics zijn de afgelopen jaren een belangrijk milieuprobleem geworden. Deze minuscule plastic deeltjes, doorgaans kleiner dan 5 mm, zijn alomtegenwoordig in oceanen, rivieren en zelfs in de lucht die we inademen. Ze zijn afkomstig van diverse bronnen, waaronder de afbraak van groter plastic afval, synthetische vezels uit kleding en microbeads in persoonlijke verzorgingsproducten.
De impact op het zeeleven en ecosystemen is goed gedocumenteerd. Studies tonen aan dat inname door zeedieren leidt tot fysieke schade en mogelijke blootstelling aan chemicaliën. Naarmate het bewustzijn van microplastics groeit, ontdekken onderzoekers nieuwe, vaak verrassende, manieren waarop deze deeltjes in het milieu terechtkomen.
Overzicht van de nieuwe studie en de bevindingen ervan
Een opmerkelijk onderzoek heeft aangetoond dat één kras op een antiaanbakpan ongeveer 9100 microplasticdeeltjes kan vrijmaken. Deze bevinding onderstreept een tot nu toe over het hoofd geziene bron van microplasticvervuiling: alledaags keukengerei. De studie, uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Newcastle en Flinders University in Australië, onderzocht de slijtage van kookgerei met een tefloncoating en toonde aan dat zelfs kleine schade aanzienlijk kan bijdragen aan de milieubelasting door microplastics. Bij grotere schade aan dergelijke coatings, groter dan één kras, kunnen tot wel 2,3 miljoen deeltjes vrijkomen, wat de omvang van deze verborgen bron van vervuiling benadrukt.
Microplastics begrijpen: definitie en impact
Microplastics zijn plastic deeltjes kleiner dan 5 mm. Ze kunnen primair (opzettelijk klein, zoals microbeads) of secundair (ontstaan door de afbraak van groter plastic) zijn. Hun impact is wijdverbreid en heeft gevolgen voor het zeeleven en, in toenemende mate, voor de menselijke gezondheid. Microplastics, die voorkomen in vis, drinkwater en lucht, geven aanleiding tot bezorgdheid over fysieke blokkades, blootstelling aan chemicaliën en ontstekingen bij organismen. In het geval van pannen met een antiaanbaklaag bestaan de vrijkomende deeltjes grotendeels uit polytetrafluorethyleen (PTFE), een PFAS-verbinding, die vanwege de persistentie en mogelijke toxiciteit tot discussie heeft geleid over de mogelijke gezondheidsrisico’s.
Bronnen van microplastics: de rol van krassen
