Nieuw onderzoek stelt dat één krasje meer dan 9000 microplasticdeeltjes kan vrijmaken. Hier is de bron en wat je moet doen.
Deze studie wijst krassen op antiaanbakpannen aan als een belangrijke bron van microplastics. Dagelijkse activiteiten – zoals koken met metalen keukengerei of het schoonmaken van bekraste pannen – kunnen schaafplekken veroorzaken die microplastics afgeven. Deze deeltjes kunnen tijdens het wassen in watersystemen terechtkomen of als stof in de lucht terechtkomen, wat bijdraagt aan de milieuvervuiling. Het onderzoek benadrukt dat de duurzaamheid van antiaanbaklagen cruciaal is om deze vervuiling te verminderen, wat suggereert dat er opnieuw moet worden nagedacht over hoe dergelijke producten worden gebruikt en onderhouden.
Producten die worden beïnvloed door microplastic-afgifte
Het onderzoek richt zich op antiaanbakkeukengerei, met name pannen met een teflonlaag, maar de implicaties strekken zich ook uit tot andere plastic voorwerpen die gevoelig zijn voor krassen. Snijplanken, keukengerei en zelfs plastic bakjes die bij de voedselbereiding worden gebruikt, kunnen onder vergelijkbare omstandigheden ook microplastics afgeven. Buiten de keuken kunnen voorwerpen zoals kammen, borstels en plastic behuizingen van apparaten bijdragen aan de vorming van microplastics als ze worden afgeschuurd. Dit suggereert dat elk plastic product dat onderhevig is aan slijtage een potentiële bron van microplastics kan zijn, wat aanzet tot een nadere beschouwing van materiaalkeuzes.
Gedetailleerde analyse van de methodologie van het onderzoek
De onderzoekers gebruikten geavanceerde technieken om de afgifte van microplastic te meten. Ze simuleerden krassen op met teflon beklede pannen in een gecontroleerde laboratoriumomgeving, waarmee ze het gebruik in de praktijk nabootsten. Met behulp van Raman-beeldvorming en spectroscopie kwantificeerden ze nauwkeurig de deeltjes die vrijkwamen uit een enkele scheur (ongeveer 9100) en uit een gebroken coating (tot 2,3 miljoen in 30 seconden gesimuleerd koken). Deze rigoureuze aanpak leverde duidelijk, reproduceerbaar bewijs op, wat de zaak versterkte om de afgifte van microplastic uit huishoudelijke artikelen aan te pakken.
Implicaties van het onderzoek voor consumenten en fabrikanten
Consumenten worden door dit onderzoek gewaarschuwd voor het gebruik van antiaanbakpannen. Bekraste pannen kunnen niet alleen hun functionaliteit verliezen, maar ook onzichtbare verontreinigende stoffen vrijgeven, wat leidt tot een verschuiving naar voorzichtiger gebruik (bijvoorbeeld het vermijden van metalen keukengerei) of alternatieven zoals roestvrij staal of gietijzer. Voor fabrikanten benadrukt het de noodzaak om duurzamere coatings te ontwerpen of PFAS-vrije opties te onderzoeken om milieu- en gezondheidsrisico’s te minimaliseren. De bevindingen zouden ook innovatie kunnen stimuleren op het gebied van kookgerei dat bestand is tegen slijtage zonder microplastics af te stoten.
Bronvermelding: Waar de studie vandaan komt
Het onderzoek werd uitgevoerd door teams van de Universiteit van Newcastle en Flinders University en gepubliceerd in Science of The Total Environment (Volume 851, 10 december 2022). De titel is « Raman imaging for the identification of Teflon microplastics and nanoplastics released from non-stick cookware » en is beschikbaar via ScienceDirect. Dit peer-reviewed tijdschrift garandeert de geloofwaardigheid van het onderzoek en maakt het een betrouwbare bron voor inzicht in microplasticvervuiling door kookgerei.
Wat consumenten moeten doen als ze een krasje ontdekken
Als een antiaanbakpan bekrast is, kunnen consumenten overwegen deze te vervangen, vooral bij frequent gebruik of contact met voedsel, om blootstelling aan microplastics te beperken. Het gebruik van houten of siliconen keukengerei en een milde reiniging kunnen de levensduur van een pan verlengen en de uitstoot van deeltjes verminderen. Overstappen op krasbestendige alternatieven zoals glas, keramiek of roestvrij staal biedt een oplossing op de lange termijn, waarmee zowel milieu- als mogelijke gezondheidsproblemen worden geminimaliseerd.
Conclusie: Vooruitgang in een wereld waarin we bewust zijn van microplastics
Nu microplasticvervuiling steeds meer aandacht krijgt, onderstreept deze studie de urgentie om alledaagse bronnen zoals antiaanbakpannen aan te pakken. Consumenten kunnen een rol spelen door te kiezen voor duurzame producten met een lage impact, terwijl fabrikanten moeten innoveren om microplasticverlies te verminderen. Beleidsmakers zouden ook regelgeving voor PFAS in huishoudelijke artikelen kunnen overwegen. Met voortgezet onderzoek – voortbouwend op bevindingen zoals deze – kunnen we ecosystemen en de menselijke gezondheid beter beschermen en zo de weg vrijmaken voor een duurzamere toekomst.
