Sommige verhalen herinneren ons eraan dat het leven nog steeds mysteries herbergt die te groot zijn om te verklaren. Ze raken het hart, brengen tranen in de ogen en laten ons geloven dat er misschien wel echt engelen onder ons zijn.
Dat is het verhaal van Madison, een klein meisje in een prinsessenjurk dat onverwachts de voogd werd van een man die door zijn bikerbroers Tank werd genoemd. Wat zich die dag op Highway 84 afspeelde, is meer dan alleen een ongeluk en een reddingsactie – het is een hartverwarmend verhaal over hoop en wonderbaarlijke overleving dat sindsdien mensen in het hele land heeft geraakt.
De schokkende ontdekking op snelweg 84
Automobilisten langs Highway 84 konden hun ogen niet geloven toen ze vaart minderden en een klein kind zagen knielen naast een grote man die roerloos in een greppel lag. Het contrast was frappant: haar glinsterende prinsessenjurk wapperde in de wind, haar kleine armpjes stevig tegen de borst van de motorrijder gedrukt alsof ze zijn leven in haar handen hield.
Sommige automobilisten stopten meteen, omdat ze niet wisten wat er aan de hand was. Toen ze dichterbij kwamen, hoorden ze het meisje zachtjes « Twinkle, Twinkle, Little Star » zingen. Haar stem was trillerig, maar droeg een kalmte uit die als een deken over het tafereel hing.
Wat de omstanders het meest verbijsterde, was niet alleen dat dit kleine meisje de gewonde man had ontdekt. Het was hoe doelbewust ze haar kleine handjes tegen zijn wond drukte, alsof ze instinctief wist hoe ze het bloeden moest stoppen.
« Neem hem niet mee, hij is er nog niet klaar voor »
Toen de ambulance arriveerde, haastten ze zich om het over te nemen. Maar Madison verzette zich. Met tranen in haar ogen riep ze: « Neem hem niet mee! Hij is er nog niet klaar voor! Zijn vrienden zijn er nog niet! »
Voor de professionals ter plaatse leek het op shock of angst. Maar voor Madison zat er iets diepers achter. Ze bleef volhouden dat de gewonde motorrijder, Marcus « Tank » Williams, op zijn « broeders » wachtte en dat het haar taak was hem te beschermen totdat ze arriveerden.
Even later vulde het gebrul van motoren de lucht. Een groep motorrijders verscheen, hun motoren galmden over de snelweg terwijl ze naar de plaats van het ongeluk snelden. Madison keek opgelucht op. « Zie je wel? » zei ze. « Ik zei het toch. Hij heeft het me gisteravond in mijn droom laten zien. »
« Emma? Maar je bent dood… »
