Het begon met kleine veranderingen. Mijn moeder, 60 jaar oud, kleedde zich ineens beter dan ooit. Elegante kleding. Subtiele maar zorgvuldige make-up. Perfect verzorgd haar.

Eerst dacht ik dat ze gewoon gracieus ouder wilde worden. Maar toen kwam het vreemde gedrag: elke avond, precies om 10 uur, glipte ze naar buiten met een handtas, bewerend dat ze « nachtgymnastiek ging doen ».

Het klopte niet.

En dan was er nog het geld. Week na week zag ik dat ze grote bedragen – miljoenen – van haar spaargeld opnam.

De vraag bleef in mij hangen: had mijn moeder een minnaar?

Mijn vermoedens knaagden aan me tot ik het niet meer kon verdragen. Op een avond besloot ik haar te volgen.

Stipt om tien uur stapte ze het huis uit, elegant gekleed, haar tas stevig vastgeklemd. Mijn hart bonsde toen ik haar van een afstandje volgde, elke stap zwaar van angst.

Vastberaden liep ze door de schemerige straten tot ze bij een klein, discreet hotel aankwam, verscholen in een eenzaam steegje.

Ik kreeg een knoop in mijn maag.

Daar was het. Het bewijs – dacht ik tenminste. Waarom zou een vrouw van haar leeftijd, al jaren weduwe, anders naar zo’n plek komen?

Ik zag hoe ze de receptioniste wat rekeningen overhandigde en een sleutel pakte. Ze bewoog met het zelfvertrouwen van iemand die er al eerder was geweest.

Mijn gezicht brandde van woede, schaamte en verwarring. De gedachte dat mijn moeder stiekem een ​​man zou ontmoeten terwijl ze deed alsof ze aan het « sporten » was, deed mijn bloed koken.

Ik kon het niet meer uithouden.

Ik wachtte tot ik haar de deur van een van de kamers zag openen. Voordat de angst me kon tegenhouden, rende ik naar voren en duwde de deur open.

“Mam!” riep ik met trillende stem.

Ze verstijfde, met grote ogen, geschokt me daar te zien. Even voelde de lucht zwaar aan, alsof de tijd stilstond.

Maar toen keek ik langs haar heen, en wat ik zag deed me de adem benemen.