Julie Brothers woont in New York City en is gewend aan uitdagingen, of het nu gaat om het nastreven van haar carrièredromen, het inplannen van een drukke metro of het eten van dat laatste stuk pizza na een lange dag.

Maar vorig jaar stond ze voor de allergrootste uitdaging: de strijd om te overleven.

Op 37-jarige leeftijd kreeg Brothers te maken met een gescheurd hersenaneurysma dat meer dan 36 uur onbehandeld bleef vanwege een verkeerde diagnose van artsen.

Door de gevaarlijke vertraging liep ze een groot risico op een tweede bloeding, wat onherstelbare hersenschade, een beroerte of zelfs de dood tot gevolg had kunnen hebben.

« Je kent je lichaam beter dan wie dan ook », vertelde Brothers aan The Post. « Je kunt misschien niet precies aangeven wat er aan de hand is, maar als je voelt dat er iets niet klopt, heb je waarschijnlijk gelijk. »

Gemiste signalen, hoog risico

Afgezien van haar stressvolle baan als televisieproducent leidde Brothers een relatief gezond leven en had ze geen ernstige gezondheidsproblemen.

« Vóór het aneurysma was mijn enkelverstuiking waarschijnlijk het ergste gezondheidsprobleem dat ik ooit heb gehad », zei ze. Maar dat veranderde allemaal in de nacht van 23 april 2024.

Brothers was thuis bezig met het afronden van haar werk, gebogen over haar laptop en verslond een afhaalmaaltijd, toen ze plotseling een brandende pijn in haar achterhoofd voelde.

« Ik ben nog nooit in mijn hoofd geschoten, maar als ik het met iets moet vergelijken, gebeurde het zo plotseling », zei ze. « Het was alsof er iets in me knapte. »

Ze had nog nooit eerder migraine gehad, maar ze had horrorverhalen van vrienden gehoord en vroeg zich af of dit de eerste keer was.

« Ik dacht: wauw, dit is echt niet grappig, want dit is echt verschrikkelijk », zei ze.

Toen kwamen misselijkheid, duizeligheid, wazig zien en een nek die zo stijf was dat ze nauwelijks kon bewegen. Ze slaagde erin een glas water uit de keuken te halen voordat ze in bed viel, maar de volgende ochtend verergerden haar klachten alleen maar.

« Ik moest overgeven en was al ernstig uitgedroogd, want ik kon niet eens een slok water drinken », zei ze.

« Ik vroeg me af: ‘Overdrijf ik? Ben ik gek?' »
Julie Brothers.
Haar nek was nog steeds stijf. Hoewel de gedachte aan meningitis even door haar hoofd schoot, negeerde ze die, ervan uitgaande dat ze gewoon in een ongemakkelijke houding had geslapen.

In haar wanhoop zocht ze naar verlichting, bestelde een Uber en reed naar een nabijgelegen kliniek.

« Ik weet dat ze niet bepaald zijn uitgerust om met medische noodgevallen om te gaan, maar ik had niet gedacht dat het mij zou overkomen », zei Brothers.

In de kliniek beschreef ze haar symptomen aan de artsen en zei dat ze vermoedde dat ze door migraine werden veroorzaakt.

Ze stemden in zonder enige tests uit te voeren. In plaats daarvan gaven de artsen haar een injectie met niet-steroïde ontstekingsremmers tegen de pijn, schreven ze een medicijn tegen misselijkheid voor en stuurden haar naar huis.

Brothers is niet de enige.

« In 25% van de gevallen is een verkeerde diagnose te wijten aan een gebrek aan beeldvorming », vertelde Christine Buckley, directeur van de Brain Aneurysm Foundation, aan The Post.

Als pijn dodelijk wordt