Kunnen we ons echt voorbereiden op een leven zonder degenen die ons het leven hebben gegeven? Zelfs als volwassene, zelfs als onafhankelijk persoon, zet het verlies van een ouder alles op zijn kop. Er is een voor en een na. Als je deze beproeving doormaakt, weet dan dat je niet alleen bent en dat er manieren zijn om deze pijn om te zetten in discrete kracht, in hervonden zachtheid.
Een nieuwe eenzaamheid, maar toch gedeeld
Het verlies van een ouder creëert een betekenisvolle stilte . Deze leegte in het dagelijks leven, in het hart, in onze oriëntatie. Zelfs met de juiste mensen om ons heen kunnen we ons vreselijk alleen voelen. Dit gevoel is natuurlijk. Het getuigt van het belang van deze unieke band. Toch maakt deze stilte beetje bij beetje plaats voor herinneringen, glimlachen en soms subtiele signalen die ons het gevoel geven dat onze ouders op een andere manier, via ons, voortbestaan.
