heroriënteren?
Mama of papa waren misschien wel de beste raadgevers ter wereld. Hun woorden, hun aanmoedigingen, hun kleine geruststellende gebaren… hun afwezigheid kan ons een verloren gevoel bezorgen, als een kompas zonder noorden . Juist op zulke momenten wordt het terugdenken aan herinneringen essentieel. Sluit je ogen, denk terug aan een zin die ze vaak zeiden, een vertrouwde gewoonte… Deze sporen vormen een innerlijk kompas , altijd beschikbaar.
Lage energie: een signaal om naar te luisteren, niet om bang voor te zijn
Het verlies van een ouder brengt ook een diepe vermoeidheid met zich mee, een verlangen om het rustiger aan te doen. En dat is volkomen normaal. Je lichaam en je hart hebben een pauze nodig. Voel je niet schuldig als je in bed wilt blijven of weigert om naar buiten te gaan. Zorg voor jezelf in je eigen tempo, zonder druk. Onthoud: je ouders hebben je geleerd hoe je moet leven, en leven betekent soms ook jezelf een pauze gunnen .
We slaan nooit een bladzijde om, en dat is maar goed ook.
Er wordt vaak gezegd dat we het verlies van een ouder nooit « overkomen ». Dat klopt, in de zin dat het verlies blijft. Maar het is niet onvermijdelijk. Het is een teken van liefde, een afdruk die een drijvende kracht wordt. Het mooiste eerbetoon? Blijven creëren, lachen, liefhebben… met hun zachte stem op de achtergrond, als een lieflijk liedje dat we in ons dragen .
