« De Houten Roos »
In een klein dorpje, omringd door bossen en groene velden, woonde een oude houtsnijder genaamd Thomas. Al sinds zijn jeugd had hij een passie voor houtbewerking. Zijn handen, gehard door jaren van noeste arbeid, konden van een simpel stuk hout iets prachtigs maken. Maar vandaag was een speciale dag. Vandaag voltooide hij zijn meesterwerk: een roos, volledig uit hout gesneden, alsof de natuur zelf haar in zijn handen had gelegd.
Thomas stond buiten, de zon scheen op zijn verweerde gezicht. Zijn overall was bedekt met zaagsel, en in zijn rechterhand hield hij de beitel vast, het gereedschap dat hem al tientallen jaren vergezelde. Voor hem, op een stevige houten tafel, stond de roos. Elk blad, elke nerf was zorgvuldig uit het hout gesneden. De bloem leek zo levendig dat je zou zweren dat je haar geur kon ruiken.
Het was niet zomaar een roos. Nee, deze had een verhaal.
Jaren geleden had Thomas zijn vrouw, Emma, beloofd dat hij haar ooit de mooiste roos zou geven, een roos die nooit zou verwelken. Maar voor hij zijn belofte kon nakomen, werd Emma ziek en overleed ze. Het verdriet drukte zwaar op Thomas’ hart, en lange tijd raakte hij zijn gereedschap niet meer aan. Tot hij op een ochtend, terwijl hij door het bos liep, een prachtige boom vond. Een oude eik, sterk en stevig, maar met een zachte kern. Het voelde alsof de natuur hem een boodschap gaf.
