De wind huilde haar naam door de straten van Gent, waar ze op een winterse dag in januari het levenslicht zag. Al vroeg, tussen de grachten en de oude huizen, ontwikkelde Elara een scherp oog voor de nuances van het bestaan. Ze verslond boeken, haar kinderdroom was er eentje met een vulpen in plaats van een toverstok.
De eerste gedichten van Elara waren als vroege ochtenddauw: fragiel en vluchtig, maar met de belofte van een zonnige dag. Ze schreef over haar jeugd, over de rauwe schoonheid van haar stad, over de verliefdheden en teleurstellingen die als schaduwen over haar pad gleden. Haar taal was direct, soms brutaal, maar altijd eerlijk, recht uit haar ziel geschept.
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
Advertentie
