Daniel, door zijn vader de kamer in gesleurd, schoof ongemakkelijk heen en weer. Clara draaide zich naar hem toe. « Je hebt mij de schuld voor je fout laten dragen. Op een dag zal het leven je ter verantwoording roepen. »
Met waardigheid weggaan
Daarmee pakte Clara haar koffer – dezelfde die ze dagen eerder had gedragen – en liep weer naar buiten. Maar deze keer niet met schaamte, maar met waardigheid.
Het nieuws van de waarheid verspreidde zich snel en wiste de wrede gefluisterde woorden uit die haar ooit hadden veroordeeld. Voor Clara was het het bewijs dat waarheid, zelfs na enige vertraging, nog steeds macht had. En voor Richard Whitmore was het een les die diep in zijn trots was gegrift: geld kan mensen het zwijgen opleggen, maar schuldgevoelens nooit uitwissen.
Gerelateerde berichten:
