Leren blijven
In het begin was ze gewoon ‘Sarah’, nooit ‘mama’. Ze bracht dure cadeaus mee – tablets, sneakers, telescopen – maar de kinderen hadden geen spullen nodig. Ze hadden antwoorden nodig.
Emma mompelde na een bezoekje: « Ze is aardig, maar Zoe is mijn moeder. Ze vlecht mijn haar. »
Zoë glimlachte trots. Sarah’s ogen vulden zich met tranen.
Ze begon zich anders te gedragen: ze reed naar voetbalwedstrijden, bezocht kunsttentoonstellingen en hielp met huiswerk. Ze leerde Emma’s favoriete liedjes, juichte bij Masons wetenschappelijke projecten en volgde Lily’s natuurkundepresentaties.
Vooruitgang kwam langzaam. Op een avond kroop Emma op haar schoot. « Je ruikt naar bloemen. Je mag bij mij zitten tijdens de filmavond. »
Voor Sarah was het een doorbraak.
Late-night Truths
Op een avond op de veranda gaf Sarah zachtjes toe: « Ze vertrouwen me niet. »
« Dat zouden ze niet moeten doen. Nog niet, » antwoordde James.
Tranen rolden over haar gezicht. « Je bent een betere ouder dan ik ooit ben geweest. »
« Niet beter, » zei James vastberaden. « Gewoon aanwezig. Ik had geen andere keus dan wegrennen. »
Ze aarzelde. « Haat je me? »
