« We hebben de hele ochtend naar hem gezocht! »
Ze namen hem mee naar binnen.
Lina boog haar hoofd, gaf de oude man nog een laatste geruststellende glimlach…
en vertrok voordat iemand kon vragen wie ze was.
Ze wilde geen erkenning.
Ze wilde geen aandacht.
Ze moest gewoon snel terug naar haar werk voordat haar manager ontplofte.
Ze verdween in de regen als een geheim.
Een zoon die weigerde het mysterieuze meisje te laten verdwijnen.
Ondertussen, in Lissabon, rinkelde de telefoon op het kantoor van Adriano Monteiro, CEO van de Monteiro Hotel Group, erfgenaam van een van de machtigste families van Portugal.
Zijn vader was die ochtend verdwenen.
Toen Adriano het nieuws hoorde, raakte hij verlamd. De wereld vervaagde.
En toen een tweede telefoontje:
« Je vader is gevonden. Een jonge vrouw heeft hem naar het ziekenhuis in Cascais gebracht. »
Maar niemand kende haar naam.
De ziekenhuiscamera’s waren wazig door de regen.
Het enige wat ze zagen was een klein meisje in een blauw jasje dat haar vader door het verkeer leidde.
Adriano reed rechtstreeks naar Cascais.
Zijn stem trilde toen hij zijn vader vroeg:
« Wie was zij? »
De oude man glimlachte – een zachte, emotionele glimlach.
« Ze had een warme stem.
Dat is alles wat ik me herinner.
