
Geïnspireerd stortte ik me op de verwezenlijking van de droom die hij nooit heeft kunnen voltooien: ik startte een stoffenbedrijf in datzelfde huis.
Het sloeg aan – en hun jaloezie ook.
Nu komen diezelfde familieleden die me eerst lachten, om hulp en investeringen vragen.
Ik glimlach, weiger beleefd en loop door.
Terwijl ik bij het vuur zit, onder zijn foto op de schouw, zeg ik zachtjes: ‘Het is ons gelukt, opa.’
Ze jaagden op geld. Ik erfde iets veel waardevollers.
En nu is het lachen gestopt.