“In het begin dacht ik dat hij een oude man was die gewoon een jong meisje wilde spreken,” gaf Amalie toe. Maar Sean bleek een leeftijdsgenoot en hun vriendschap groeide al snel uit tot iets diepers. Hun band werd gevormd door urenlange gesprekken, vrij van het directe oordeel van uiterlijk.
Hoewel ze elkaars foto’s hadden gezien, duurde het even voordat ze videobellen aandurfde. Amalie was bang voor zijn reactie op haar uiterlijk. “Ik probeerde altijd mijn onderkin te verbergen,” herinnerde ze zich. “Maar hij gaf daar helemaal niets om. Hij wilde gewoon met mij praten.”
Na verloop van tijd groeide hun vriendschap uit tot liefde. Toch duurde het even voordat Sean doorhad dat Amalie gevoelens voor hem had. Ze gaf kleine hints, maar hij snapte het niet meteen. Pas toen ze haar liefde openlijk op Facebook uitte, besefte Sean dat zij hem al die tijd had bedoeld.
“Het was zo’n raar gevoel,” zei Amalie. “Ik had nooit geluk in de liefde gehad, en nu was daar deze man, 500 mijl verderop, die net zoveel van mij hield als ik van hem.”
De kracht van acceptatie
Na een langeafstandsrelatie besloot Amalie naar Engeland te verhuizen om bij Sean te zijn. Hoewel hun liefde sterk was, kregen ze ook te maken met vooroordelen van anderen. Mensen vroegen zich hardop af waarom Sean, een slanke man, met een dikke vrouw was. Sommigen dachten zelfs dat hij een fetish had.
Sean trok zich hier niets van aan. “Ik viel niet op haar gewicht, maar op haar als persoon,” benadrukte hij altijd.
