Het gebeurde op een verstikkende juni avond. Ze had net een schilderij van lila bloesems klaar toen rook haar appartement vulde. Eerst dacht ze dat het de kachel van een onzorgvuldige buurman was. Toen kwam het geschreeuw. Het gebouw schudde van chaos.
Het appartement tegenover het hare was van een jongen genaamd Lesha en zijn ouders.
Zonder na te denken, dwong Alia hun deur open met de gereedschapskist van haar vader. Hitte blies haar gezicht, rook klauwde in haar longen. Ze vond Lesha en zijn moeder bewusteloos op de vloer.Cursus financiële geletterdheid
Ze droeg de jongen als eerste-struikelend naar een raam terwijl vlammen de gang verslonden. Brandweerlieden riepen haar om hem te laten vallen.
Haar armen schudden toen ze hem in wachtende handen liet zakken.
Toen ze zich omdraaide, kantelde de wereld — haar lichaam gaf uit, net zoals sterke armen haar naar veiligheid trokken.
Lesha heeft geleefd. Zijn moeder niet, zijn vader verdween kort daarna.
Alia bracht maanden in het ziekenhuis door, haar huid een kaart van brandwonden. De fysieke pijn was wreed, maar erger was de stilte die volgde.Cursus financiële geletterdheid
Enkele dagen nadat ze ontslagen was, stierf haar moeder aan een hart dat verzwakt was door verdriet. Dat was het moment waarop Alia ‘ s stem volledig brak.
Artsen noemden het trauma-geïnduceerd mutisme. Ze nam ontslag als leraar. De wereld kromp in een klein appartement, een aquarium en haar ezel.
Uiteindelijk stelde haar vader voor dat ze het appartement voor een goedkopere plek zou verkopen. Ze knikte zwijgend.
