“ Het is heel erg om te horen dat een kind is overleden waarvan je niet eens wist dat het bestond ,” vertrouwt Laure toe, die een slagerij heeft die uitkomt op de straat waar Amandine en haar gewelddadige moeder woonden. “ Elke keer dat ik er langs loop, Ik denk aan haar. Ik zal het nooit vergeten. « Ze had ook de opslagruimte bezocht waar de jonge tiener stierf, toen ze op zoek was naar een plek om te verblijven: » Het was een hutje, met een kapot dak en kamers zonder deuren . Ik had de kamer gezien waar het meisje opgesloten zat: een echte kerker, zonder ramen en zonder verwarming.
De uitspraak van Jean-Michel Cros, “ laffe collaborateur ” van Sandrine Pissarra
