Je interne klok is sterk afhankelijk van licht. Helder, natuurlijk licht binnen 30 minuten na het ontwaken helpt je dagelijkse ritme te resetten. Omgekeerd kan het dimmen van de lichten twee tot drie uur voor het slapengaan je hersenen het signaal geven dat het tijd is om te ontspannen.
- Beheers uw cortisol (voordat het u beheerst)
Je kunt de cortisolpiek om 3 uur ‘s nachts niet vermijden, maar je kunt je algehele stressniveau gedurende de dag wel verlagen. Regelmatig bewegen (hoe eerder hoe beter), mindfulness en je even afsluiten van de wereld voor het slapengaan kunnen allemaal helpen. Stress is als een beker: als die al vol is, laat de cortisolpiek in de ochtend alles eruit stromen.
- Afkoelen
Je lichaam heeft een temperatuurdaling nodig om in slaap te vallen en te blijven slapen. Houd je kamer koel (ongeveer 18-20 °C) en neem een warme douche voor het slapengaan – het verkoelende effect daarna helpt slaperigheid op te wekken.
- Stop met vechten tegen je chronotype
Proberen een slaapschema op te leggen dat niet overeenkomt met je natuurlijke ritme is een recept voor frustratie. Ben je een nachtbraker? Accepteer dat dan – zoek manieren om je schema enigszins aan te passen in plaats van het volledig om te gooien.
https://youtube.com/watch?v=8lW70kNC9AE%3Fsi%3D7nN4QHpvfbtx-U2q
Hoofdboodschap
Dit is een waarheid die de meesten van ons negeren: je lichaam probeert altijd te communiceren, maar het moderne leven maakt ons slechte luisteraars. We behandelen slaap als iets dat we moeten overwinnen of optimaliseren, terwijl het in feite een cruciaal onderdeel is van onze gezondheid.
Om 3 uur ‘s nachts wakker worden lijkt misschien vervelend, maar je lichaam geeft je eigenlijk een zachte (of minder zachte) herinnering om even stil te staan en te reflecteren. Of het nu stress, leefstijlkeuzes of gewoon een verstoring van je natuurlijke ritme is, dit vroege ontwaken is een ijkpunt, geen teken van falen.
Na verloop van tijd, met betere gewoonten en een beetje geduld, kunnen deze ontwakingen minder frequent worden. En als ze zich voordoen, begin je ze misschien minder als hinderlijk te ervaren en meer als een signaal – een signaal van je lichaam dat vraagt om wat meer evenwicht, wat meer vriendelijkheid en veel meer rust.
Dus de volgende keer dat je met grote ogen in het donker staat, raak dan niet in paniek. Adem gewoon. Je lichaam is niet kapot. Het praat.
Misschien is het nu tijd om eindelijk te gaan luisteren.
