Na een decennium van wachten, reizen en onzichtbare strijd is onze droom eindelijk uitgekomen.
We waren verrast door de stilte om ons heen. Geen berichtjes, geen ‘felicitaties’, geen enkel woord om dit moment te herdenken dat we als vanzelfsprekend beschouwden, zo gedeeld.
Maar kijkend naar ons kind, realiseerden we ons iets diepzinnigs:
👉 We hebben geen externe erkenning nodig. 👉 We hebben geen applaus of erkenning nodig.
De liefde die we vandaag voelen, de kracht van deze unieke band, verdrijft elke gemis.
En dat is inderdaad het mooiste geschenk dat het leven ons kan bieden.
