Vastbesloten om de waarheid te achterhalen, kocht ik een kleine camera en verstopte die bij haar grafsteen, perfect uitgelijnd met het graf. Die nacht kwam ik rusteloos thuis en kon ik niet slapen. Het appartement was kouder dan normaal en elke tik van de klok galmde door de stilte.
Bij zonsopgang ging ik aan mijn bureau zitten, opende mijn laptop en speelde de opname af. Mijn handen trilden toen de opname begon te spelen.
Eerst was het gewoon: verschuivende schaduwen, wuivende bomen, het verre schijnsel van een straatlantaarn die in het donker flikkerde. Toen – beweging.
Onvoorstelbare openbaring
Er verscheen een figuur in beeld. Geen vandaal. Geen dief die op zoek was naar waardevolle spullen. Het was een kind.
