Als twijfel plaats maakt voor verwondering
En toen… bewogen ze. Ja, deze « zaadjes » waren niet statisch. Bij nadere inspectie waren ze doorzichtig, als kleine belletjes met een donker stipje in het midden. Insecteneitjes?! Of, preciezer gezegd, de eitjes van een zeer zeldzame bedwants. Ons bloed stolde. Een van die surrealistische momenten waarop alles onwerkelijk lijkt, behalve onze instincten die schreeuwen: « Dit is niet normaal. »
Het personeel arriveerde zodra we belden. Ook zij werden bleek. De vaat werd meteen weggehaald. De ene na de andere verklaring volgde: « opslagprobleem », « twijfelachtig product van de leverancier », « een incident ». Maar op dat moment luisterden we niet meer. We wilden gewoon weg. En snel ook.
Noodgevallen, voorzorgsmaatregelen en vertraagde stress
Directe spoed. Niet voor direct ongemak, maar als voorzorgsmaatregel. Artsen stelden gerust: tests, onderzoeken, preventieve behandelingen. Niets om je zorgen over te maken op dat moment. Maar angst verdwijnt niet van de ene op de andere dag. Het is niet zozeer de angst om iets verdachts in te slikken die ons zorgen baart, maar eerder het gevoel verraden te worden door wat een moment van plezier had moeten zijn.
