Analyses die geruststellen… ten onrechte
Er werd inderdaad bloedonderzoek gedaan. Het resultaat: ijzertekort en aanhoudende bloedarmoede. Dit zijn veelvoorkomende symptomen bij veel vrouwen, vaak toegeschreven aan een onevenwichtige voeding of een recente bevalling. Omdat Tess altijd al last had gehad van dit soort onevenwichtigheden, maakte ze zich niet al te veel zorgen. Toch werden deze symptomen wel degelijk in verband gebracht met haar kanker.
Een opvallend symptoom dat te gemakkelijk wordt genegeerd
Het echte waarschuwingssignaal kwam daarna: bloed in de ontlasting. Een teken dat onmiddellijk aanleiding had moeten geven tot bezorgdheid . Maar wederom werd dit symptoom zonder verder onderzoek toegeschreven aan zijn aambeien. Maar of het bloed nu op het papier, in de toiletpot of vermengd met de ontlasting zit, het zou altijd alarmbellen moeten doen rinkelen.
Vertelbare spijsverteringsveranderingen
Een ander symptoom dat Tess niet meteen serieus nam, was de verandering in de vorm van haar ontlasting. Ze was erg dun geworden, alsof iets de doorgang gedeeltelijk blokkeerde. Zo erg zelfs dat ze tegen haar arts grapte: « Mijn dochtertje van twee heeft dikkere ontlasting dan ik! » Dit detail, hoewel opvallend, werd terzijde geschoven.
De valkuil van alternatieve diagnoses
Zoals vaak het geval is bij jonge moeders, overwogen zorgverleners onschuldige oorzaken: postpartumsyndroom, lactose-intolerantie, coeliakie… allemaal hypothesen die de aandacht afleidden van het echte probleem. Daardoor ging er een kostbaar jaar verloren voordat er eindelijk een coloscopie werd uitgevoerd.
vervolg op de volgende pagina
