Een nieuwsgierig persoon vroeg haar of ze zich iets kon herinneren van de tijd dat ze 24 minuten dood was.
« Ik heb twee dagen in coma gelegen en toen ik wakker werd, was ik erg in de war over de intubatie. Bovendien had ik de dagen erna geen kortetermijngeheugen meer », antwoordde Lauren.
Ik heb me de week ervoor of het grootste deel van de tijd op de intensive care nooit meer kunnen herinneren, en ik ben een maand daarvoor nog steeds een beetje vaag. Ik herinner me alleen een gevoel van extreme rust dat ik eerlijk gezegd enorm mis!
Blijkbaar bleef dit vredige gevoel nog enkele weken aanhouden nadat ze wakker werd.
Lauren vertelde verder dat ze, terwijl ze nog in het ziekenhuis lag, steeds vergat waarom ze daar was.
Een andere persoon vroeg aan Lauren of ze ‘moest worstelen met schuldgevoelens of verwarring over het overleven’. Ze zei dat ze dat ‘100%’ had.
Ze schreef: « Ja. 100%. Zoveel schuldgevoel/verwarring. En verdriet om alle gevolgen. Bah. Mijn emotionele toestand was een tijdje uitzonderlijk slecht. Zonder de steun van mijn man had ik het niet gered. »
Lauren vertelde dat ze na haar bijna-doodervaring een pauze moest nemen van haar werk en dat ze, toen ze dit schreef, wekelijks therapie volgde en naar steungroepen ging.
Ze voegde eraan toe: « Het helpt om mensen te ontmoeten via de nieuwsbrief die ik ben begonnen. Dat helpt me dingen te verwerken. Ik mail veel met mijn abonnees. »
