« Dat zou ik nooit doen, » zei ze. « Ik denk dat ik er banger voor was dan zij. »
We stonden in de rommelige woonkamer. De nasleep van het incident was duidelijk zichtbaar.
« Kom op, » zei Katie. « Laten we een kopje thee drinken voordat je gaat. »
We gingen aan de eettafel zitten nadat Lexie ervoor had gezorgd dat het knaagdier zich niet onder de tafel had verstopt.
Ik zag Katie soepel door de keuken bewegen, thee zetten en cake uit de koelkast pakken.
« Ik had nooit gedacht dat ik thuis tegen een rat zou moeten vechten, » zei Katie met een oprechte glimlach.
« Ja, nou, dat kunnen we toevoegen aan de lijst met dingen die we niet verwacht hadden, » antwoordde ik, de spanning van de vorige dag volledig vervangen door een nieuwe band.
Ik zag Katie Lexie beschermen – zelfs al was het tegen een rat. En ik besefte dat alles goed was. Katie zal mijn baby beschermen terwijl ik weg ben.
De middag verstreek
terwijl we aan tafel zaten, thee dronken en verhalen deelden over onze jeugdangsten. Ik voelde dat Lexie moest zien dat Katie en ik toch close waren. Dat Lexie een stabiel gezinsleven kon hebben, ook al waren haar vader en ik niet meer samen.
Ik was dankbaar dat ik mijn kalmte had bewaard toen ik het huis van Noah en Katie binnenkwam. Ik geef toe, Lexies geschreeuw riep een heel moederlijke reactie bij me op, en ik zou Katie een flinke klap hebben gegeven als ik niet even de tijd had genomen om de situatie te zien voor wat het was: een ongemakkelijke ontmoeting.
