Vijf jaar na zijn dood onthulde een bruiloft een schokkende waarheid
« Laten we dan maar gaan, » besloot ze, terwijl ze verder tekende.
De bruiloft vond plaats in een badplaats aan de kust, badend in witte bloemen en gewiegd door de zeebries. Esteban omhelsde me stevig toen we aankwamen.
« Man, kijk eens naar jezelf! Je bent een echte topper, » zei hij, terwijl hij me op mijn arm klopte. « En die schoonheid moet Alma zijn. »
Alma glimlachte verlegen.
De ceremonie was prachtig. De gasten zaten op de witte stoelen op het strand. Alma zat naast me, wiebelde met haar voeten en speelde met de bloem die ik in haar haar had gedaan.
De muziek begon en iedereen stond op.
De bruid liep door het gangpad, haar sluier bedekte haar gezicht.
En toen was het moment daar.
Esteban glimlachte toen ze dichterbij kwam. Toen hij haar bereikte, tilde hij voorzichtig haar sluier op.
Ik stopte met ademen. Tranen stroomden al voordat ik besefte dat ik huilde.
Alma keek me verbaasd aan. « Papa, waarom huil je? »
Ik verstijfde en staarde naar de geest van mijn overleden ex-vrouw in een trouwjurk.
Lucia glimlachte naar de gasten, maar haar ogen werden groot toen ze mij met onze dochter zag.
En toen rende ze weg.
de volgende pagr-suite
