Sommige verdrietige mensen ontwikkelen een echte « schuldreflex »: ze voelen zich verantwoordelijk voor alles, zelfs voor dingen waar ze geen controle over hebben. Deze emotionele reflex kan uitputtend en zelfsaboterend zijn. Beseffen dat niet alles in onze handen ligt en dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn of haar daden, is al een stap in de richting van meer vriendelijkheid jegens onszelf.
Het niet zo geruststellende “het gaat goed”…
Wat als de echte rode vlag nou juist die halfslachtige « het gaat goed » was? Veel mensen gebruiken deze zin als een schild. Niet om te liegen, maar omdat ze niet weten hoe ze hun gevoelens moeten uiten. Of omdat ze de mensen om hen heen niet in verlegenheid willen brengen.
In deze gevallen is dit « het gaat goed » minder een bevestiging dan een beschermende muur. Het zegt: « Ik heb geen energie om het uit te leggen. » Of: « Ik wil anderen niet tot last zijn. » Dit in jezelf of in een vriend(in) erkennen, opent al een deur, een luisterend oor, een uitgestoken hand.
