Vandaag is mijn verjaardag.
Ik heet Anna en ik ben arts. Ik heb weer een nacht in het ziekenhuis doorgebracht.
Ik keek angstige blikken aan en sprak troostende woorden tot kwetsbare harten.
Achter mijn masker waren het mijn ogen die spraken wat mijn lippen niet konden.
Er was geen taart, geen liedjes, geen knuffels.
Alleen de zware stilte van de gangen en het felle licht van de dageraad.
En toch, toen ik vanochtend mijn slaapkamerdeur sloot, bleef ik even stilstaan.
Ik haalde diep adem.
