Vandaag is mijn verjaardag.
Ik heet Anna, ik ben dokter. Ik heb weer een nacht in het ziekenhuis doorgebracht.
Ik ontmoette blikken vol angst, ik sprak troostende woorden tot kwetsbare harten.
Achter mijn masker waren het mijn ogen die spraken, waar mijn lippen dat niet konden.
Er waren geen taarten, geen liedjes, geen knuffels.
Alleen de zware stilte van de gangen en het felle licht van de dageraad.
En toch, toen ik vanochtend de deur van een kamer dichttrok, bleef ik even stilstaan.
Ik haalde diep adem.
