Naarmate de weken verstreken en Victors herstel de krantenkoppen haalde, verspreidde het verhaal zich: « Miljardair gered door huishoudster nadat artsen vergiftiging misten. » Nieuwsmedia schreeuwden om interviews. Angela vermeed ze allemaal. Roem was nooit haar doel. Ze wilde alleen maar blijven werken, haar rekeningen betalen, overleven.
Maar Victor weigerde haar weer onzichtbaar te laten worden. « Angela, » zei hij vastberaden tijdens een vervolgafspraak, « jij hoort niet achter een dweil. Jij hoort in een lab. »
Trouw aan zijn woord richtte hij een studiebeursfonds op haar naam op. Angela, inmiddels ouder maar vastberaden, schreef zich opnieuw in aan de universiteit. Professoren herinnerden zich haar scherpe geest en verwelkomden haar met open armen. Ze stortte zich met hernieuwde energie op haar studie, vastbesloten om af te maken wat ze ooit had moeten achterlaten.
Ook voor Victor liet de beproeving sporen na. Hij had altijd geloofd in de kracht van geld en connecties. Maar toen zijn leven aan een zijden draadje hing, was het niet zijn rijkdom die hem redde. Het was de stille stem van iemand die de wereld over het hoofd had gezien.
De stem die alles veranderde
Maanden later stond Victor weer gezond en wel op een persconferentie. Naast hem stond Angela – niet in een schoonmaakuniform, maar in een studentenjasje. Haar ogen straalden van hoop, haar stem klonk helder toen ze naar de microfoon liep.
« Ik ben geen held, » zei ze zachtjes. « Ik heb alleen opgemerkt wat anderen niet zagen. Soms komen de antwoorden van de mensen van wie we het het minst verwachten. »
Het applaus dat volgde was oorverdovend.
Victor herwon zijn gezondheid. Burke moest zijn straf ondergaan. En Angela herwon haar droom, niet langer onzichtbaar, maar erkend als de briljante vrouw die ze altijd was geweest.
Voor Victor veranderde de ervaring alles wat hij in het leven geloofde. De beste investering die hij ooit deed, was niet in aandelen, onroerend goed of bedrijven. Hij deed dat in een vrouw wiens stem de kracht had om zijn leven te redden – en de wereld eraan te herinneren dat genialiteit overal kan bestaan, zelfs bij mensen die maar al te vaak over het hoofd worden gezien
