Van huisvrouw tot wetenschapper
Victors herstel haalde al snel de krantenkoppen: « Miljardair gered door huisvrouw nadat artsen geen vergiftiging vonden. » De wereld wilde Angela’s verhaal horen. Ze vermeed de schijnwerpers omdat haar roem haar ongemakkelijk maakte. Ze wilde gewoon blijven werken, haar rekeningen betalen en overleven.
Victor wilde niet dat het zo bleef. « Angela, » zei hij vastberaden tijdens een onderzoek, « je hoort niet achter een dweil te zitten. Jouw plaats is in het lab. »
Een paar weken later stelde hij een beurs op haar naam in. Angela keerde terug naar de universiteit, ouder en wijzer, vastbesloten om af te maken wat ze begonnen was. De professoren herinnerden zich haar scherpe geest en verwelkomden haar trots.
Voor Victor veranderde deze ervaring alles. Hij besefte dat rijkdom en connecties geen vervanging zijn voor nederigheid of menselijke intuïtie. Er was iemand nodig die over het hoofd was gezien om hem eraan te herinneren wat het belangrijkst was.
De stem die alles veranderde
. Een paar maanden later bedankte Victor haar publiekelijk tijdens een persconferentie. Angela stond naast hem, niet langer in haar schoonmaakuniform, maar in haar studentenjasje, haar ogen sprankelend van hoop.
« Ik ben geen held, » zei ze zachtjes in de microfoon. « Ik heb alleen opgemerkt wat anderen niet zagen. Soms komen antwoorden uit de meest onverwachte hoeken. »
Het publiek barstte in applaus uit.
Uiteindelijk kreeg Victor zijn leven terug, stond Burke terecht en kreeg Angela haar droom terug. Ze was niet langer onzichtbaar – ze werd een ontluikende wetenschapper, het bewijs dat genialiteit in iedereen kan schuilen, als iemand maar bereid is te luisteren.
Voor Victor, die vroeger alleen in geld geloofde, was de grootste investering van zijn leven de vrouw die hem eraan herinnerde dat zelfs de zachtste stem een leven kan redden.
