Ze bevroor. “Iets.”
Hij boog zich een beetje naar beneden en ontmoette haar op ooghoogte.
“Zou je nog steeds van me houden”, vroeg hij, ” als je erachter zou komen dat ik niet zomaar een man op straat ben… maar iemand met een verleden dat alles wat je hebt opgebouwd kan ruïneren?”
Zes maanden later verhuisden Amy en de jongens naar Ethan ‘ s landgoed. Maar ze verhuisden niet alleen naar een herenhuis — ze verhuisden naar een gezin.
De speelgoedwagen, nog steeds kapot en gescheurd, zat in een glazen kast in Ethan ‘ s kantoor, met een plaquette waarop stond::
“Het speelgoed dat een leven redde — en me een gezin gaf.”
Want soms zijn het geen grote gebaren of fortuinen die levens veranderen — het zijn de kleinste dingen, gegeven vanuit de zuiverste harten.
