« Ik ben blij dat je terug bent. We moeten praten. Jazeker, » stemde ik in, terwijl ik aan de keukentafel ging zitten.
Maar eerst moet ik iets weten. Wist je van het plan van je moeder om mijn auto te verkopen? Natuurlijk niet, » riep hij uit, oprecht geschokt kijkend. « Ik zou het nooit toestaan. En jij ook niet? » vroeg ik zachtjes. « Je hebt haar alle grenzen laten overschrijden. »
Je verdedigde haar elke keer dat ze mij of mijn bezittingen niet respecteerde. Hij zat zwaar op de grond, zijn schouders gebogen. « Ik weet dat ik midden in een conflict zit. Ze is gewoon mijn moeder, en ze is alleen sinds mijn vaders dood. Ze bedoelt het goed. Goede bedoelingen rechtvaardigen geen schadelijke daden. Zoals ik al zei. En na drie jaar huwelijk verwachtte ik dat ik jouw prioriteit zou zijn, niet een ongemak dat opgelost moest worden tussen de eisen van je moeder door.
Jack wreef vermoeid over zijn gezicht. « Ze vertelde me dat je van plan was te vertrekken zodra ik een baan had gevonden, dat je geheimzinnig deed over geld, dat je het niet leuk vond om hier te wonen. » Ik staarde hem aan. « En je geloofde haar zonder het me rechtstreeks te vragen? » « Ik wilde geen conflict veroorzaken, » gaf hij toe.
« Dus je liet het conflict escaleren? » Ik schudde mijn hoofd, teleurgesteld maar niet verrast. Jack, heb je je ooit afgevraagd waarom je moeder zich gerechtigd voelde om mijn auto te verkopen? Omdat je haar keer op keer had laten zien dat er geen consequenties waren voor het overschrijden van grenzen. Terwijl Jack dit analyseerde, ging ik naar Patricia’s kantoor, op zoek naar bewijs dat mijn zaak kon versterken.
In de onderste la van haar bureau, gedeeltelijk verborgen onder de huishoudelijke dossiers, vond ik haar dagboek. Ik aarzelde slechts een moment voordat ik het opende. Normaal gesproken zou ik nooit iemands privacy op die manier schenden, maar deze keer waren dit geen normale omstandigheden. De aantekeningen van de afgelopen maand bevestigden mijn vermoedens. Kerstmis, Kerstmis, 3 april. Dat ding dat in mijn garage staat te verkommeren, moet weg.
Jay zal me niet tegenspreken, dus ik moet het zelf maar oplossen. Ik vond het kaartje van koper A dat ze op de toonbank had laten liggen. We bellen morgen. Kerstmis, Kerstmis, Kerstmis, 10 april. Koper is niet geïnteresseerd tenzij A aanwezig is met documentatie. We zullen dit anders moeten aanpakken. Dit Mijn auto neemt ruimte in beslag die ik nodig heb voor zomerse tuinspullen.
Kerstmis, Kerstmis, Kerstmis, 15 april. Ik ontmoette Roger in de supermarkt. Hij restaureert oude auto’s. Ik noemde terloops de Cobra. Hij leek erg geïnteresseerd. Ik nodigde hem uit om er eens naar te komen kijken. De meest belastende vermelding was slechts twee dagen voor de veiling. Kerstmis, Kerstmis, 28 april. Roger komt morgen als hij op zijn werk is. Ik heb hem verteld dat ik $ 15.000 contant heb.
Jay heeft een sollicitatiegesprek. Hij is ook niet thuis. Als dit allemaal voorbij is, moeten ze ermee afrekenen. Het is beter om in zulke zaken om vergeving te vragen dan om toestemming. Ik fotografeerde de pagina’s. Mijn handen trilden van de toenemende woede. Dit was geen misverstand of een goedbedoelde vergissing. Dit was een berekende, opzettelijke diefstal. Toen ik Jack de dagboekaantekeningen liet zien, verbrokkelde het weinige verweer dat hij nog had.
« Ik had geen idee dat ze zoiets zou doen, » fluisterde hij. « Ik wist dat ze kon zijn controlerend, maar dit is een misdaad. Ja, ik heb het er gewoon mee eens. Dit is een misdaad. » Toen Jack eindelijk begreep hoe zijn moeder zich werkelijk gedroeg, vonden we Rogers adres dankzij de contactgegevens die Patricia had bijgehouden.
Mijn advocaat raadde me af hem ermee te confronteren, maar toen ik van een vriend in de autowereld hoorde dat Roger van plan was dat weekend een Cobra-motor aan een dealer in Chicago te verkopen, wist ik dat de tijd begon te dringen. Jack stond erop met me mee te gaan naar Rogers winkel en Travis mee te nemen voor juridisch advies. Bij aankomst troffen we de Cobra in stukken aan, de prachtige carrosserie gescheiden van het chassis en de interieuronderdelen lukraak opgestapeld in een hoek. Roger was aanvankelijk vijandig en beweerde dat hij een legitieme aankoop had gedaan, maar zijn houding veranderde.
Toen Travis documenten presenteerde die het eigendom en de waarde van de auto bewezen, evenals het bewijs dat Patricia niet bevoegd was om te verkopen, « Ik wist het niet, » zei Roger, terwijl hij met zijn hand door zijn dunner wordende haar streek. « De oude vrouw leek geloofwaardig. Ze had de sleutels en kende de details van de auto. Heeft ze je het kenteken laten zien? » vroeg Travis.
Nou, nee, maar ze had documenten in een map die leken op documenten. Ze zei dat haar zoon en schoondochter iets praktisch wilden kopen. Travis knikte. « Dat is het probleem, meneer Daniels. Ze deed zich voor als iemand met gezag dat ze niet had, en u hebt verzuimd haar eigendom te verifiëren via de standaardkanalen, zoals het controleren van het kenteken. » De realiteit van zijn juridische kwetsbaarheid was duidelijk af te lezen van Rogers gezicht.
Wat nu? Na twee uur gespannen onderhandelen bereikten we een akkoord.
