Maar toen de stof viel, verstijfde ik en viel bijna van schrik om.

Zijn rug was bedekt met littekens, groot en klein, die van zijn nek tot aan zijn middel liepen.

Sommige waren nieuw en rood, alsof ze een elektrische schok of een kras had gekregen.

Ik stamelde: « Wat… wat is hier gebeurd? »

Ze bedekte zichzelf met een sjaal en staarde in de verte:

Dit is de prijs die ik heb moeten betalen om te komen waar ik nu ben. Ik was de minnares van een man, mijn wettige vrouw mishandelde me, ik was huishoudelijk werker en mijn bazen behandelden me slecht… Ik ben helemaal onderaan begonnen. Er is niets om je voor te schamen.

Ik bleef stil. Maar het verhaal eindigde daar niet: een paar dagen later ontdekte ik een nog schokkender waarheid.

Na het huwelijk liet ze mij comfortabel leven.

Ik had een auto, een huis en geld. Maar ze sliep ‘s nachts niet.

Ik zag haar meerdere keren huilen in de badkamer.

Op een nacht keek ik stiekem op zijn telefoon en zag… bewakingsbeelden van een man die om 2 uur ‘s nachts zijn zaak binnensloop.

Ik had al zo mijn vermoedens.

Ik zocht naar meer informatie en was geschokt toen ik ontdekte dat ik zijn biologische zoon was en dat ik gezocht werd wegens verduistering en mishandeling.

Toen ik haar er rechtstreeks naar vroeg, ontkende ze het niet:

« Ik ben met je getrouwd… om hem te confronteren. Hij dreigde al mijn bezittingen na mijn dood af te pakken. Dus gaf ik het aan jou, om hem te confronteren. »

« Ik wilde geen liefde. Ik wilde gewoon sterven in de armen van iemand die ik vertrouwde en die me niet zou verraden. »

Nu leef ik het leven van iemand anders: ik heb geld, roem en zelfs dankbaarheid… maar ik ben ook de schaduw van een vrouw die allerlei soorten pijn heeft geleden.

Op een avond omhelsde ze me en huilde: « Als ik er op een dag niet meer ben… verbrand dan alle documenten. Leef je leven, blijf niet doorgaan met het leven van mijn onvoltooide droom. »

En ik besefte dat ik niet zomaar een « jonge echtgenoot » was… Ik werd de laatste getuige van een tragisch leven.