Ik was pas 20 jaar oud, een kapster in een klein stadje zonder grote dromen, zonder grootse plannen en zonder iets in mijn leven dat buitengewoon genoemd kon worden. Totdat ze mijn salon binnenkwam.
Haar naam was Hang. Ze was 60 jaar oud, directeur van een succesvol bouwmaterialenbedrijf, en ze bewoog zich met een stille waardigheid. Haar gezicht was getekend door de tand des tijds, maar haar blik was scherp, haar stem kalm en haar aanwezigheid onvergetelijk.
Vanaf de eerste keer dat ik haar haar knipte, gaf ze me een royale fooi – soms wel tien keer de prijs van de behandeling. In eerste instantie dacht ik dat het gewoon een beleefdheidsbetuiging was. Maar naarmate de maanden verstreken, begon ze me steeds meer vragen te stellen over mijn leven, mijn familie en mijn problemen.
