Ik glipte naar binnen en rende rechtstreeks naar het kantoor. De airconditioning zoemde zachtjes. Ethan zat aan zijn bureau, met zijn rug naar me toe, starend naar de bouwtekening op het scherm – de bouwtekening van Lake Cabin. Ik kon de contouren zien van de nieuwe muur langs de waterkant. Een muur die… iets verborg.
Ik keek de kamer rond. Een verborgen kluis. Ik kende de code: de geboortedatum van onze overleden hond, een datum die hij altijd vergat, maar die ik me wel herinnerde. Mijn vingers, vochtig van het zweet, draaiden aan de knop: 4-12-19. Klik.
Ik opende het ventilatieluik, reikte naar binnen en greep de dikke, ingepakte manilla-enveloppen. Ik had geen tijd om te zoeken. Ik stopte ze in mijn jas, verliet de kamer en sloot zachtjes de balkondeur.
Ik reed rechtstreeks naar het dichtstbijzijnde grote politiebureau in Tacoma, Washington. Ik liep naar binnen, vroeg naar een rechercheur die zich bezighield met geweldsdelicten en vertelde een verhaal dat ongelooflijk klonk, maar wel werd ondersteund door hard bewijs.
Ik presenteerde alles: de waarschuwing van de dokter, het mysterieuze woord SPIEGEL, het rapport van de forensisch accountant met details over de omgekeerde transactie van $750.000, en tot slot de originele, fysieke levensverzekeringspolis met Ethan als begunstigde, die twee maanden geleden was afgesloten.
Rechercheur Reynolds wierp een blik op de verzekeringspolis en vervolgens op de financiële rapporten. Ze had geen verdere overtuiging nodig. De financiële gegevens spraken voor zich.
De volgende dag ging het nieuws de hele wereld over. Ethan werd in zijn kantoor gearresteerd op verdenking van samenzwering tot moord. De politie vond een aangepaste vloerplank en had onlangs een sterk touw gekocht bij Lake Cabin. De man die me zo had gefascineerd met zijn architectonische vaardigheden, had mijn doodskist ontworpen.
Dr. Emerson, die geen disciplinaire maatregelen kreeg opgelegd, legde later uit wat hij “zag”. Het was niet de gezondheid van het kind die zijn angst veroorzaakte. Het was een patroon. Hij had onlangs een specialistisch artikel gelezen over een forensische boekhoudzaak waarin een soortgelijke, omgekeerde financiële transactie cruciaal bleek voor een onopgeloste moord. Toen hij de cijfers op het scherm zag en besefte dat de reflectie een veelvoorkomende cognitieve valkuil was, verlegde hij onmiddellijk zijn aandacht van medische diagnose naar het herkennen van criminele patronen. Hij handelde op basis van een intuïtie en redde daarmee mijn leven en het leven van mijn kind.
Twee weken later beviel ik van een gezond meisje. Ik noemde haar Clarity. Het perfecte leven dat ik dacht te hebben, was een leugen, maar het leven dat ik nu heb – veilig, echt en fel beschermd – is eindelijk werkelijkheid geworden.
