Tijdens het verwisselen van het verband werd een jonge vrouw, die drie maanden in coma had gelegen,
Tijdens het verwisselen van het verband van een jonge vrouw die al drie maanden in coma lag, verstijfde de dokter van schrik. Haar buik werd met de dag groter. Al snel vulde het ziekenhuis zich met tranen. Drie maanden lang lag de jonge vrouw roerloos op de intensive care van een ziekenhuis in Seattle. Geen familie, geen bezoekers, alleen dokter Daniel, die haar verband verwisselde, al haar vitale functies controleerde en in stilte bad om een wonder. Maar toen begon hij te merken dat haar buik met de dag groter werd. Geen enkele medische diagnose kon het verklaren. Het hele team was verbijsterd, verward en bang… totdat de resultaten van de DNA-test binnenkwamen en iedereen begon te huilen. De intensive care van het St. Mary’s Hospital in Seattle was gevuld met het ritmische gezoem van beademingsapparatuur en hartmonitoren. Dokter Daniel Harris, 35 jaar, was gewend geraakt aan deze mechanische muziek; het was muziek voor een leven in onzekerheid.
Maar er was één patiënt die zijn aandacht meer trok dan alle anderen. Haar naam was Emily Foster, een 27-jarige jonge vrouw die drie maanden eerder na een auto-ongeluk in het ziekenhuis was opgenomen. Ze lag sindsdien in coma en in haar dossier stond dat ze in een vegetatieve toestand verkeerde. Elke ochtend verschoonde Daniel haar verband, controleerde hij haar vitale functies en stelde hij haar infuus bij. Emily’s ouders waren jaren eerder overleden en het enige telefoonnummer in haar dossier was onbereikbaar. Niemand kwam opdagen. Haar dagen verliepen met alleen het zachte gefluister van verpleegkundigen en het koude tikken van de klok. Hij merkte echter iets ongewoons op. Haar buik leek voller. Aanvankelijk schreef hij dit toe aan vochtretentie, iets wat vaak voorkomt bij patiënten in een langdurig coma. Maar toen de zwelling duidelijker werd en ze zonder duidelijke reden aankwam, was er iets mis. Hij vroeg om een echo. De echoscopiste, een stille vrouw genaamd Julia, staarde naar het scherm en verstijfde. “Daniel, het is… het is geen oedeem,” fluisterde ze, haar stem trillend. Het beeld was duidelijk: een foetus van ongeveer 16 weken oud, met een sterke hartslag.
