« Mam, » zei hij zachtjes, « het spijt me. Je had gelijk. Lily is geen pop. Maar ze is ook niet kwetsbaar. Ze is sterker dan wij allemaal bij elkaar. »
Evelyn glimlachte toen ze toekeek hoe Lily onder het schijnsel van de veranda vuurvliegjes achtervolgde.
« Dat komt omdat ze jullie allebei heeft. En omdat ze weet dat ze geliefd is. »
De nacht was warm, gevuld met het gezoem van krekels en zacht gelach dat door de open ramen klonk. Evelyn besefte toen dat familie niet draaide om het vermijden van conflicten – het ging om wat je daarna deed. Hoe je verscheen. Hoe je weer bij elkaar kwam.
Ze waren gestruikeld, ja. Maar ze hadden elkaar gekozen. Uitverkoren voor de liefde.
En voor Evelyn was dat meer dan genoeg.
