« Mogelijke ontvoering. We hebben een onderzoeksteam nodig. » Grom ging naast Ivan zitten en legde zijn hoofd op zijn knie, alsof hij zijn veroordeling bevestigde. De nabestaanden fluisterden, sommigen huilden, anderen keken vol afschuw toe.
Elena viel op haar knieën. Haar tranen vermengden zich met hoop. « Leeft Maksym nog? Waar ben je nu? » Ivan streelde Grom, terwijl de tranen over zijn gezicht stroomden. « Je wist het toch? »
Voelde je dat? » De politie arriveerde snel. De rechercheurs begonnen de kist en de pop te onderzoeken. De pop was meesterlijk gemaakt…
De kleren waren een exacte kopie van die van Maxim. Iemand had de misleiding zorgvuldig gepland. Alexei coördineerde het werk en Ivan probeerde Elena gerust te stellen. « We vinden hem wel, Lena, Grom gaf ons een kans. »
Het onderzoek begon onmiddellijk. Analyse wees uit dat de pop op maat gemaakt was. Zelfs de geur was kunstmatig. Ivan herinnerde zich een zaak van het jaar ervoor, toen hij betrokken was bij een overval door een chantagebende.
Was dit echt wraak? De arts die Maksims overlijdensakte had opgesteld, werd ondervraagd. Onder druk gaf hij toe dat hij was omgekocht en dat zijn familie was bedreigd. « Ik dacht dat het gewoon een grap was, » riep hij uit.
Het spoor leidde naar een criminele organisatie die bij de zaak betrokken was. Maksims ontvoering was een wraakactie, bedoeld om Ivan te breken. Grom nam deel aan het onderzoek, ondanks zijn pensioen. Zijn scherpe neus voor het onderzoek heeft mogelijk nieuw bewijsmateriaal aan het licht gebracht.
Ivan stond erop dat de hond hem hielp. Bij de dokter vond Grom een tip die hem naar een archief met documenten over de ontvoering leidde. Rechercheurs vonden bewijs: de middelen die Maksim gebruikte om hem te verdoven en de route waarlangs hij werd vervoerd. De tip leidde naar een verlaten pakhuis aan de rand van Kiev.
Het onderzoek kwam in een stroomversnelling. Het pakhuis aan de rand van Kiev bleek leeg te zijn, en de ontvoerders, gealarmeerd, namen Maksim mee. Ondanks zijn hoge leeftijd voelde Grom een spoor in het verlaten gebouw. Zijn neus leidde hem naar de auto van de criminelen…
Ivan, Alexei en het team volgden Grom door de velden buiten Kiev. De hond, zittend in de patrouillewagen, snoof de lucht op, zijn oren trillend van opwinding. Het spoor leidde naar een verlaten boerderij op 50 kilometer van Kiev.
De nacht viel. De sterren braken nauwelijks door de wolken. Ivan fluisterde: « Hij is hier, ik weet het. »
Aleksej coördineerde de acties van de speciale troepen. De binnenplaats werd omsingeld. Sluipschutters namen posities in. De onderhandelingen begonnen.
« Je bent omsingeld. Laat het kind gaan. » Er klonken schoten vanuit het huis. De spanning liep op.
