« Sta alsjeblieft op! Wat doe je? »

Hij pakte mijn hand, zijn stem trilde:

“Tien jaar… ik heb ze eindelijk gevonden – jij en mijn kleinzoon.”

De hele stad verstijfde.

“Kleinzoon…?” fluisterde ik, mijn stem nauwelijks hoorbaar.

Hij pakte een oude foto: het gezicht van de man op wie ik verliefd was.
Het was identiek.

Ik kon niet stoppen met huilen.

De oude man vertelde me dat toen ik zijn zoon vertelde dat ik zwanger was, hij zo blij was dat hij meteen naar buiten rende om toestemming aan zijn ouders te vragen en de bruiloft te plannen.

Maar op de weg terug naar mij, kreeg hij een auto-ongeluk… en overleed diezelfde dag.

Tien jaar lang had zijn vader onvermoeibaar naar mij gezocht.

Totdat hij, terwijl hij oude ziekenhuisdossiers doornam, mijn naam tegenkwam en door verschillende provincies reisde tot hij ons daar aantrof.

De waarheid die het hele dorp deed huilen