[Pauze]
[00:00]
[00:20]
[01:31]
[Stil]
[Gedistribueerd door GliaStudios]
« Tien jaar… heb ik je eindelijk gevonden – jij en mijn kleinzoon. »
De hele stad verstijfde.
« Kleinzoon…? » fluisterde ik, mijn stem bijna onverstaanbaar.
Hij haalde een oude foto tevoorschijn – het gezicht van de man van wie ik hield.
Het was identiek.
Ik kon niet stoppen met huilen.
De oude man vertelde me dat hij, op de dag dat ik zijn zoon vertelde dat ik zwanger was, dolgelukkig was en zijn ouders om toestemming vroeg om de bruiloft te plannen.
Maar op de terugweg naar mij kreeg hij een auto-ongeluk… en overleed diezelfde dag.
Tien jaar lang zocht zijn vader onvermoeibaar naar mij.
Totdat hij, terwijl hij oude ziekenhuisdossiers doornam, mijn naam tegenkwam en door verschillende provincies reisde tot hij ons vond.
De waarheid deed het hele dorp huilen.
De oude man keek naar de auto’s; een van de chauffeurs stapte uit en opende een deur.
Op de zijkant van de auto stond het logo van de « Lam Gia Group » gegraveerd – het grootste bedrijf van het land.
Iedereen was verbijsterd.
« Mijn God… die jongen is de enige kleinzoon van president Lam! » mompelden de buren.
De oude man liep naar mijn zoon toe, pakte zijn hand en zei, door tranen heen:
« Vanaf vandaag, zoon, hoef je niet meer te lijden. Je bent van vlees en bloed van de familie Lam. »
Ik stond daar maar te huilen en voelde de last van al die jaren vervagen.
