Ik financierde de familieuitjes. Ik betaalde de luxe van mijn moeder en de renovatiekosten van het huis. Alles zag er plotseling krom en lelijk uit onder de lampen die ik liefdevol had opgehangen. Ook vandaag was ik de ochtend bezig met het ophangen van lampen, het regelen van decoraties en het voorbereiden van een feestmaal. Alles moest perfect zijn om de goedkeuring van mijn familie te krijgen.
Ik marineerde de entrecote drie dagen en bakte koekjes van begin tot eind. Maar de kleine hoop dat ze me misschien, heel misschien, dit jaar zouden accepteren, werd op slag verbrijzeld. Iets in me verhardde toen als beton. Op dat moment besloot ik de tijd, bezittingen en mezelf terug te eisen die mijn familie me had afgenomen. Maar ik schreeuwde niet en confronteerde ze niet.
Ik deed stilletjes een stap achteruit, pakte de cranberrysaus, haalde drie keer diep adem en toverde de meest overtuigende glimlach van mijn leven op mijn gezicht. De week voor de kerstbijeenkomst voelde ik iets vreemds aan mijn moeder. Niet haar gebruikelijke irritatie als ik zaagsel op haar smetteloze vloer bracht. Dit was anders.
Ze was de laatste tijd bijzonder gespannen en bekritiseerde al mijn bewegingen, maar ik wuifde het weg als vakantiestress. Iedereen was die dag thuis voor het kerstfeest: mijn vader, mijn zus Odessa en haar man Bruce. Mijn vader complimenteerde me meteen met de renovatie, en Bruce begon scherpe vragen te stellen over mijn zakelijke financiën, op die arrogante advocatentoon die me altijd een beetje misselijk maakte.
Na mijn studie heb ik een bouwbedrijf opgericht. Ik begon met alleen gereedschap en doorzettingsvermogen, en nu geef ik leiding aan vijf ploegen. Het is niet flitsend, maar het betaalt goed. Mijn moeder heeft mijn onvrouwelijke carrièrekeuze nooit goedgekeurd. Kan het dat mijn vader Ryan, hoogleraar economie, nooit naliet om neerbuigend advies te geven over mijn bedrijf? Odessa, met haar echtgenoot die advocaat was, leek te denken dat ze zijn status door associatie had verdiend.
Ze waren er altijd van overtuigd dat ik beter moest presteren. Hun constante sarcasme over mijn leuke bedrijfje en eindeloze vragen over wanneer ik een echte carrière zou vinden, hielden nooit op. Het kerstfeestje was toen klaar, precies op tijd. Maar het gesprek dat ik tussen mijn moeder en zus opving, bleef in mijn gedachten hangen en veranderde het avondeten in een buitenlichamelijke ervaring.
