Toen ik die middag terugkwam, zat het hele gezin te eten.
Ik legde Mark het koopcontract en de aanbetalingsbon voor.
Hij staarde hem ongelovig aan.
« Wat is dit? We zijn net verhuisd! »
Ik keek hem recht in de ogen.
« Dit is niet meer ons huis. Je hebt gelijk – het is het huis van jouw familie. Maar ik wil niet op een plek wonen waar ik toestemming nodig heb om de deur op slot te doen. »
Hij sprong overeind en zijn gezicht werd rood.
« Ben je gek? Mijn naam staat op de akte! Je hebt geen recht om dit te verkopen! »
Ik opende rustig de map en wees naar de handtekening onder zijn – mijn – naam.
« Ik heb het recht. En ik heb er gebruik van gemaakt. »
