Voor mijn achttiende verjaardag gaf mijn oma me een doos ingepakt in bloemenpapier. Er zat een rood vestje in dat ze zelf had gebreid. Ik keek er nauwelijks naar. Een snel « dankjewel », een kus op mijn wang, en ik was de deur uit – op jacht naar gelach, autoritjes en late plannen. Op mijn achttiende begreep ik nog niet dat elke steek uren van haar liefde bevatte.
Slechts een paar weken later stierf ze.
Het vest, nog steeds netjes opgevouwen, hing onder in mijn kast. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het te dragen – niet omdat ik het niet mooi vond, maar omdat ik me schuldig zou voelen. Ik negeerde haar pogingen en behandelde het cadeau als een gewone trui. En toen was het weg. Elke keer dat ik mijn kast opende, leek het minder op stof en meer op een stille herinnering aan de dankbaarheid die ik nooit echt had geuit.
Jaren verstreken. Het leven droeg me voort – studie, mijn eerste baan, verliefd worden, trouwen, moederschap. Bij elke beweging volgde het vest me, zorgvuldig opgevouwen in doosjes met het opschrift ‘souvenirs’. Ik kon het niet weggooien, maar ik kon het ook niet onder ogen zien. Het werd een stil symbool van liefde en spijt.
Op een regenachtige middag, toen ik samen met mijn vijftienjarige dochter aan het schoonmaken was, vond zij het.
« Mam, wat is dit? » vroeg ze, terwijl ze een vestje uit de doos haalde. Ze hield het omhoog, haar ogen fonkelden. « Het is prachtig. Mag ik het passen? »
Ik verstijfde. Niemand had hem gedragen sinds de dag dat ik hem kreeg. Instinctief wilde ik weigeren. Maar in plaats daarvan fluisterde ik: « Kom op. »
Ze stak haar armen in haar mouwen en draaide rond voor de spiegel. Het rood contrasteerde met haar donkere haar, en voor het eerst in jaren zag ik het vest niet als een last, maar als iets dat tot leven was gekomen.
Toen stopte ze, fronste en stak haar hand in haar zak.
« Mam, hier zit wel wat in. »
Mijn hart maakte een sprongetje. Ze gaf me een klein, gevouwen stukje papier, vergeeld maar intact. Mijn handen trilden toen ik het openvouwde en oma’s delicate handschrift zag.
