Thuis verzekerde David zijn dochter: « Jij hebt niets verkeerd gedaan. Zij wel. » Hij regelde therapie voor haar, vastbesloten om haar geest te beschermen.
Dagen later zei hij tijdens een persconferentie tegen verslaggevers: « Dit gaat niet alleen over mijn kind. Het gaat over elk kind dat als schuldig is behandeld voordat het als onschuldig werd beschouwd. We zullen niet zwijgen. »
Het publiek applaudisseerde. Ouders van alle achtergronden brachten hun kinderen mee om uit solidariteit naast Chloe te staan.
Tegen het einde van de maand was de carrière van agent Crowe feitelijk voorbij. De afdeling bereikte een schikking en startte een nieuwe training in anti-discriminatie. Het was geen volledige overwinning, maar wel vooruitgang.
Voor Chloe zou die dag nooit helemaal vervagen, maar toch droeg hij een blijvende waarheid met zich mee: ze had een vader die weigerde onrecht te accepteren.
En voor de ogen van de hele wereld ontstond er een gesprek over een klein meisje en de moed van haar vader, dat niet langer genegeerd kon worden.
