De hoofdslaapkamer werd “tijdelijk” opnieuw ingericht voor de dutjes van de baby.
De keuken werd ‘gereorganiseerd’ en er kwam een nieuwe regel dat Martha’s comfortfood ‘te zwaar’ was.
De agenda vulde zich met de behoeften van Samuel en Everly, terwijl Martha toestemming begon te vragen om vrienden in haar eigen woonkamer te ontvangen. Geen van deze handelingen zag er dramatisch uit. Samen trokken ze een grens die de huiseigenaren tot het uiterste dreef.
De keukentafellijn in het zand
Steven zette thee. Hij en Martha zaten schouder aan schouder, zoals altijd als er belangrijke beslissingen moesten worden genomen. « Dit houdt nu op, » zei hij. Zes simpele woorden, laat maar duidelijk. Hij schakelde een betrouwbare advocaat in. Niet om ruzie te beginnen, maar om een einde te maken aan een neergang. Het advies was simpel: documenteer alles, herstel alle nutsvoorzieningen en stuur het naar de rechtmatige eigenaren, en communiceer schriftelijk. Duidelijkheid is geen wreedheid; het is vriendelijkheid jegens iedereen die erbij betrokken is, vooral als er een kleinkind in het spel is.
Wanneer beleefdheid en verantwoording samenkomen
Steven ontmoette Everly in de woonkamer. Hij koos voor kalmte. « Dit zijn onze rekeningen, » zei hij, terwijl hij de map neerlegde. « Ze komen deze week weer op onze naam te staan. En we verhuizen terug naar onze slaapkamer. » Everly’s glimlach bereikte haar ogen niet. « Er moet een factuurverwarring zijn geweest. Ik heb zoveel voor je afgehandeld. Op een gegeven moment wordt al het werk dat ik hier doe echt eigen vermogen, toch? » Het masker was afgevallen. Wat eerst als hulp was gepresenteerd, kwam nu in de vorm van rechtmatigheid.
Het huis weer op orde brengen
Er volgde een formele kennisgeving – afgemeten, rechtmatig en ondubbelzinnig. Hierin werd bepaald dat alle nutsvoorzieningen binnen zeven dagen moesten worden terugbetaald, dat het doorsturen van post moest worden geannuleerd en dat de gastenregeling binnen dertig dagen moest worden beëindigd. Er werd ook uitgelegd dat elke poging om de woning voor te stellen als de geregistreerde verblijfplaats van iemand anders via de juiste kanalen zou worden afgehandeld. Everly’s kalmte begaf het. « Dit kun je niet doen. Ik heb rechten. » « Dat heb je, » zei Steven kalm. « En wij ook. »
