De afgelopen tien jaar was ons leven eenvoudig:
Hij werkt nog steeds als elektronicareparateur en ik heb een kleine bakkerij in het centrum.
‘s Middags zitten we op de veranda, drinken we thee en luisteren we naar de vallende esdoornbladeren.
Maar deze herfst is anders.
James begon hevig te hoesten en op een dag viel hij flauw in de reparatiewerkplaats.
De arts in het ziekenhuis sprak zachtjes maar vastberaden:
« Hij heeft een hartprobleem. Hij moet binnenkort geopereerd worden. »
Ik was geschokt.
Hij hield mijn hand vast en glimlachte vriendelijk:
« Wees niet zo bang, Sarah. Ik repareer al mijn hele leven kapotte dingen… Dit ga ik ook repareren. »
Ik barstte in tranen uit.
Niet omdat ik bang was hem te verliezen, maar omdat ik voor het eerst besefte hoeveel ik van hem hield.
De operatie duurde zes uur.
Ik zat in de koude gang en bad voor hem.
Toen de dokter wegging, glimlachte hij zachtjes:
« De operatie is geslaagd. Hij is een heel sterke man. »
Ik boog mijn hoofd en de tranen vloeiden – niet van angst, maar omdat ik wist dat God me meer tijd met Hem had gegeven.
Toen James wakker werd, fluisterde hij:
« Ik droomde dat je thee zette. Ik wist dat ik nergens heen kon, want ik had die thee nog niet gehad. »
Ik hield zijn hand vast, lachend en huilend:
« Ik zal dit voor altijd voor je doen, zolang je hier bent. »
Na de operatie nam ik vrij van mijn werk om voor hem te zorgen.
Elke ochtend las ik hem voor, en elke middag zat hij bij het raam en keek naar de vallende esdoornbladeren op de veranda.
Op een keer zei hij:
« Sarah, weet je waarom ik van de herfst hou? »
« Omdat het mooi is? » antwoordde ik. « Nee. Omdat ze me leerde dat zelfs als alles uit elkaar valt, het in het volgende seizoen weer kan opbloeien. Net als wij – ook al hebben we elkaar pas laat ontmoet – bloeide deze liefde met de tijd op. »
Ik stopte een kop thee in zijn hand en fluisterde:
« En wij weten niet wat we moeten doen, James. »
Hij glimlachte.
Ik wist dat de glimlach het antwoord op alles was.
Een jaar later was James volledig genezen.
Voor u vertrekt zetten wij aan de rechterkant van de straat nog wat servies neer, warm brood kopen in de terugaan op de veranda waar u dezelfde thee drinkt.
dat hij alleen maar exclusief te horen hoe hij je het meest zet, en dan zou zijn leven voortleven.
Maar iemand vroeg me:
“Sarah, heb je er spijt van dat je James niet eerder hebt ontmoet?”
Ik schudde mijn hoofd en bewoog:
« Nee. Omdat ze eerder aangeraakt zullen worden, est ze misschien niet aangeraakt, aangeraakt worden, wat ware liefde is. »
Het regende die dag lichtjes.
Zoals meestal staan er twee kopjes thee.
Maar James laat mij niet achter in de houten stoel of op de veranda.
Er is een vertraging in de slaapkamer, het duurt langer om wakker te worden.
Ik ga een grote breuk met mijn oude leven forceren en zeggen:
« Ga nooit weg, James. Het is nog geen tijd om je te zetten. »
Ontdek meer
Kookboek
Voedingssupplementen
Koop comfortabel beddengoed
Advocaat geestelijke gezondheid
Juridische informatie over lifestylecoaching is beschikbaar in
Aanbevelingen voor de gezondheidszorg
Hij glimlachte en hield mijn hand stevig vast:
« Ik was onder de indruk. Kaneel… simpel, Sarah. »
Bijwerkingen, en de glimlachen van gasten vanwege de effecten.
Een jaar na James’ dood woonde ik nog steeds in dat oude huis.
Elke herfstochtend zette ik twee kopjes thee en zette er één voor de lege stoel.
Ik fluisterde zoals altijd:
« James, of thee is klaar. Alleen vielen de esdoornbladeren dit jaar eerder. »
Ik weet dat hij er est is – in de wind, in de geur van de jij, in het kloppen van mijn hart.
Er zijn liefdes die later komen, maar eeuwig – er is geen toepassing op prestaties, geen enkele om te wachten op prestaties.
Eén kopje herfstthee is genoeg om je een leven lang warm te houden.
