Hij antwoordde:
« Richt een stichting op. Voed de hongerigen. Geef een tweede kans aan mensen zoals ik die het nodig hebben. Dat zal jouw nalatenschap zijn. »
En dat is wat ik deed.
De nalatenschap
Ik stopte alles – voorraden, bezittingen, fortuin – in de Hutchins Foundation for Human Dignity. We richtten voedselbanken, beurzen en huizen op. En ik benoemde Lewis tot directeur voor het leven.
Toen ik hem de officiële papieren overhandigde, fluisterde hij: « Mijn vader zei altijd: Karakter is wie je bent als niemand kijkt. Je hebt het net bewezen. Ik zal ervoor zorgen dat je naam synoniem blijft met compassie. »
Ik ben negentig jaar oud. Ik weet niet hoe lang ik nog heb. Maar ik zal deze wereld in vrede verlaten.
Want ik heb mijn erfgenaam gevonden – niet in bloed, niet in rijkdom, maar in een man die een vreemde met respect behandelde en er niets voor terugverwachtte.
En als je je afvraagt of vriendelijkheid nog wel een plaats heeft in deze wereld, laat me dan Lewis’ woorden met je delen:
« Het gaat niet om wie zij zijn. Het gaat om wie zij zijn. » Het gaat om wie jij bent. »
