Ze pakte mijn koffers in. Ze gaf me geld voor een taxi. Ze zei tegen Thomas dat het mijn idee was om te verhuizen en dat ik hem beter niet kon verraden als ik de kinderen nog eens wilde zien.
Bonnie staarde me aan. « Ik zweer het, als ik een taser had… »
« Ik meen het. »
Ze haalde diep adem en ging tegenover mij zitten.
“Heb je tenminste je naam van het huis verwijderd?”
« Nee. Ik heb hun namen opgeschreven. Vorig jaar. »
« Wat ben je aan het doen?! »
Ze zei dat het zou helpen met de belastingen. Tom was het daarmee eens. Ik dacht gewoon… dat het logisch was.
“Je hebt deze vrouw een kasteel gegeven, en nu behandelt ze jou als een hofnar.”
« Ik wilde alleen maar helpen, » fluisterde ik.
Bonnie zweeg even. Toen stak ze haar hand uit en schudde die.
« Nou, je slaapt vannacht niet op de veranda. Je blijft hier. »
« Ik wil geen problemen veroorzaken… »
« Problemen? Schat, dit is het spannendste wat er in deze straat is gebeurd sinds ik meneer Mullins betrapte terwijl hij de heg snoeide in zijn luipaardprintbroekje. »
